Contact / Voorwaarden / Webshop
Geschiedenis
De geschidenis van Colloidaal Zilverwater
Het is al heel lang bekend dat zilver dodelijk is voor (eencellige) ziekteverwekkers, het gericht toepassen ervan
stamt echter uit begin 1800. Er werd toen veel onderzoek gedaan en het aantal kwalen waartegen zilver met
succes werd ingezet bereikte snel ruim 600. In Amerika werd het al voor 1938 erkend als geneesmiddel, deze
status heeft het nu echter verloren en wordt het nu gezien als een krachtig voedingssupplement ter
ondersteuning van de bestrijding van vooral schimmelinfecties. Door de herontdekking van Paul Farber komt
colloïdaal zilver steeds meer in de belangstelling. Met de moderne manier van produceren (elektrolyse) is de
kwaliteit duidelijk verbeterd en is het zilverwater bovendien betaalbaar geworden.
Door een zwakke elektrische stroom door 2 staven puur zilver en gedestilleerd water te leiden worden uiterst
kleine zilverdeeltjes door het water opgenomen. Zo`n zilverdeeltje wordt colloïd genoemd en is het kleinst
mogelijke deel van een stof met de karakteristieke eigenschappen van deze stof. Zilver colloïden hebben een
grootte tussen de 0,0001 en 0,01 micron en zijn daardoor in staat bijv. een virus binnen te dringen. De
elektrische lading van de deeltjes houdt ze zwevend in het water (Braunsche effect).
Als colloïdaal zilver in glas wordt bewaard blijft de elektrische lading minstens een jaar bestaan, in plastic
verpakt slaat het zilver al gauw neer en heeft het water zijn werking verloren. Let daarom bij het kopen van
colloïdaal zilver erop dat deze in glas verpakt en helder, zonder neerslag, is. Bewaar colloïdaal zilver niet in de
koelkast, maar bij kamertemperatuur op een donkere plaats niet in de buurt van stralingsbronnen (magnetron,
halogeenlampen o.i.d) Zilverwater niet met metaal in aanraking brengen.
werking: er wordt over de hele wereld veel over colloïdaal zilver geschreven en nog steeds veel onderzoek
verricht. Hier wordt duidelijk dat colloïdaal zilver een krachtige brede werking heeft en succesvol kan
ondersteunen bij de behandeling van meer dan 600 virale en bacteriële infecties. Het enzym wat alle
enkelcellige bacteriën, schimmels en virussen gebruiken voor hun zuurstofstofwisseling, raakt verstoord na
contact met het colloïdaal zilver. Dit werd uitvoerig getest door de UCLA Medical Labs. Pleoformen en mutaties
blijken eveneens kwetsbaar, ook meercellige wormen laten het meestal afweten.
Colloïdaal zilver werkt zonder menselijke enzymen te schaden, bovendien blijkt het ook nog een stimulans te
zijn voor het afweersysteem.
toepassen: modern onderzoek heeft uitgewezen dat colloïdaal met succes is ingezet bij meer dan 600
aandoeningen, het zou tever voeren deze hier allemaal op te noemen. Effectief te behandelen zijn o.a.:
acne
hersenvliesontsteking
reuma
allergie
hoornvliesonsteking
rode hond
amandelontsteking
keelontsteking
rosacea
bindvliesontsteking
kinkhoest
schimmelinfecties
blaasontsteking
koudvuur
slijmvliesontsteking
bloedvergiftiging
longontsteking
spruw
brandwonden
lymfklierontsteking
steenpuisten
builenpest
maagzweer
voetschimmel
candida
oogontsteking
wolfszweer
cholera
parasieten
zenuwzwakte
cystitis
parasitaire
ziekte van Lyme
dauwworm
infectie
griep
gordelroos
psoriasis
Ook in de diergeneeskunde heeft colloïdaal zilver zijn sporen verdient en wordt met succes ingezet tegen het
parvovirus.
bijwerkingen?: Zilver is een anorganisch metaal wat niet door een cel geabsorbeerd kan worden, er zijn geen
bijwerkingen bekend tijdens gebruik ervan in combinatie met andere geneesmiddelen. Wel is het mogelijk dat de
effectiviteit en werking van colloïdaal zilver vermindert bij inname van chemische substanties. Het is zinvol om
colloïdaal zilver en Vitamine C op verschillende tijdstippen in te nemen. Na inname blijft het colloïdaal zilver
ongeveer drie à vier dagen in de bloedbaan en verlaat het lichaam langs de natuurlijke weg. De deeltjes zijn te
klein om opgeslagen te worden (kleiner dan een virus).
Het lichaam kan bij inwendig gebruik sterk reageren op colloïdaal zilver. Bij het doden van virussen, bacteriën of
schimmels kunnen gifstoffen vrijkomen die naast de gedode ziekteverwekkers door het lichaam afgevoerd
moeten worden. De nieren en lever hebben het dan hard te verduren en men kan zich zelfs moe, loom of
grieperig voelen. Dit wordt de "Herxheimer reactie" genoemd, deze reactie is niet schadelijk maar is een teken
van herstel. Veel drinken tijdens een behandeling geeft het lichaam de mogelijkheid de afvalstoffen snel af te
voeren.
Farber: de Amerikaanse arts en wetenschappelijk onderzoeker Paul Farber leed aan de ziekte van Lyme die hem
bijna fataal werd. De behandeling met reguliere antibiotica leverde hem bovendien een Candida schimmel
infectie op, bij het zoeken naar een effectieve behandeling voor beide infecties kwam hij op het spoor van
colloïdaal zilver. Door zich hiermee te behandelen heeft hij zich van de ziekte van Lyme en Candida kunnen
genezen. In zijn boek "The Micro Silver Bullet" concludeert hij dat colloïdaal zilver de oplossing is voor de
behandeling van een absurd aantal ziekten. Volgens hem krijgt de gezondheidszorg hier een middel waar al heel
lang naar gezocht wordt. Met name voor oudere mensen waarvan de weerstand afneemt kan colloïdaal zilver een
uitkomst zijn. Dr. Farber heeft de effectiviteit bewezen in de bestrijding van de ziekte van Lyme. Het colloïdaal
zilver vernietigt de Spirochetes Borrelia Burgdorferi die verantwoordelijk is voor de ziekte van Lyme, zelfs de
muterende en pleoforme.